نذر اهلبیت (قرآن)حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو نذر کردند. ۱ - نذر شفای فرزندانقرآن کریم می فرماید، علی علیهالسّلام و فاطمه علیهاالسّلام برای شفای فرزندانشان نذر فرمودند: «یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به نذر خود وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو نذر کردند) ۲ - وفای به نذربه فرموده قرآن کریم علی و فاطمه علیهما السلام، وفاکننده به نذر خویش می باشند: «یوفون بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به نذر خود وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو نذر کردند) ۲.۱ - معنای مستطیرکلمه مستطیر اسم فاعل از فعل استطار است، که به معنای فاش کردن و منتشر کردن در اقطار است به منتها درجه انتشار ، و بطوری که گفتهاند: این کلمه بلیغ تر از کلمه طار است، وقتی میگویند: (استطار الحریق) معنایش این است که دامنه آتش سوزی گسترده شد، و یا وقتی میگویند: (استطار الفجر)، معنایش این است که روشنی صبح گسترده گشت. و منظور از (استطار شر آن روز) شر روز قیامت است، که روز به نهایت رسیدن شدائد و اهوال و عذابها است. و مراد از (ایفای به نذر ) همان معنای معروف آن است. و اینکه بعضی گفتهاند: مراد از آن تصمیم قلبی بر عمل به واجبات، و یا پیروی شارع در همه احکام اوست، خلاف ظاهر لفظ است، و هیچ دلیلی در کلام بر این سخن دلالت نمیکند. ۳ - اهل بیت مصداق اتم ابراراین آیات به ذکر اعمال و اوصافی که ابرار و عباد الله دارند، پرداخته با ذکر پنج وصف دلیل استحقاق آنها را نسبت به این همه نعمتهای بی مانند توضیح میدهد. میفرماید: آنها به نذر خود وفا میکنندو از روزی که عذاب و شر آن گسترده است بیمناکند، جمله «یوفون» و «یخافون» و جملههای بعد از آن که همه به صورت فعل مضارع آمده نشان میدهد که این برنامه مستمر و همیشگی آنان است. البته همانگونه که در شأن نزول گفتیم مصداق اتم و اکمل این آیات امیرمؤمنان علی و فاطمه زهرا و فرزندان آنها حسن و حسین (سلاماللهعلیهم اجمعین) میباشند که نذر خود را در مورد سه روز روزه داشتن ادا کردند، و جز با آب افطار ننمودند، و قلب آنان از خوف خدا و خوف قیامت مالا مال بود. ترس آنها از شر آن روز بزرگ اشاره به ایمانشان به مسأله معاد ، و احساس مسؤولیت شدید در برابر فرمان الهی است. آنها به خوبی معاد را باور کردهاند، و به تمام کیفرهای بدکاران در آن روز ایمان دارند، و اثر این ایمان در اعمالشان کاملا نمایان است. ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۳۳۷، برگرفته از مقاله «نذر اهلبیت». |